Een eigen mailserver, bekijken vanuit welk werelddeel de site wordt bezocht en andere statistieken zien via google analytics, en jezelf zien prijken op een professionele pagina: hoe stoer 2.0. kun je zijn?

Een website is vandaag de dag meer dan een pre. Het is een fantastisch visitekaartje 2.0. Potentiele werkgevers zien op deze manier je beste kant. Dat ik tevreden ben met het resultaat is een understatement. Overzichtelijk, makkelijk surfen (de bezoeker weet altijd waar hij is op de site) en functioneel.

Het zijn de vruchten van teamwork: als journalist lever ik de content/inhoud. Achter de schermen opereren specialisten. Via deze weg wilde ik twee mensen in de schijnwerpers zetten: Sjoerd ten Kate, neef, maar vooral webdesigner en fotograaf (we hadden kort voor de lancering een echte fotoshoot, voor de diverse plaatjes op de site en de sociale media-accounts). En technisch wonder Antal van Wijk, de man voor wie dit ook een leerproces is. Hij ontdekt steeds meer facetten van wordpress. En heeft mij met een toverstokje hoog in de google-ranking geplaatst.

Op 22 april, de dag dat ik de website bekend/openbaar maakte had ik meteen een groot aantal bezoekers. Mensen waren nieuwsgierig. Maar de dagen daarna kelderde de bezoekersaantallen, met slechts kleine piekjes op dagen dat ik iets publiceerde (en dit bekend maakte via sociale media).

Dat bleek les 1: regelmatig nieuwe content plaatsen. De blog is ideaal: hier kan je over van alles en nog wat schrijven. En in mijn geval in twee talen. Dit maakt het extra lastig, want je hebt te maken met twee gescheiden doelgroepen. Veel produceren dus.

Want: de top bereiken is een ding. Er blijven een tweede, veel lastiger. Ook in de 2.0.