Blog je nog wel eens? Het is een vraag die mij regelmatig wordt gesteld. Geen tijd, is het even vaak gegeven antwoord.  Ik hoor erbij!

Of ik mee uiteten ga? Nee, te druk. Iedereen heeft trouwens afgezegd om dezelfde redenen. Samenhorigheid.  De to-do lijstjes zijn twee kilometer lang. Op zoek naar die woonruimte. Overuren maken. En de maîtresse wil aandacht. Elk punt staat uiteraard op Twitter. Inclusief ‘ik moet naar de WC’. Daar heeft eigenlijk niemand tijd voor, maar het moet. Druk vanuit de blaas. Het is de natuur.  

Het fenomeen druk zijn is verzonnen door vrouwen. Zij zijn er 24 uur per dag mee bezig. Het grootste deel van deze tijd gaat op aan het vertellen erover. Druk aan de telefoon. Druk aan het Facebooken en Twitteren. Kippenhok 2.0.

Maar ja, in een stad als Utrecht, waar de vrouw (over)heerst, heeft het virus ook de (gevoelige) mannen bereikt. Zo hebben wij het druk. Met druk zijn. Het moet. Anders dreigt sociaal isolement. Het zou me niks verbazen als er een paar inwoners de sprong van de Domtoren overwegen. Ze zijn al druk bezig met het perfecte tijdstip uit te kiezen. Het liefst als het druk is op het terras beneden.

De Domtoren is dat opzicht een attractie. Vijf sterren zelfmoordplek. De Nederlandse Spoorwegen verliezen klanten op het laatste t(er)rein waar ze positief mee scoorden. De gids heeft het toch te druk met vertellen over hoeveel treden (466) er zijn en hoe hoog (112 meter) de piek is. De Utrechtse toren is een zekerheidje. En op zonnige middagen heb je veel publiek. Zelfs de bezoekers van Madurodam kijken mee. Als ze twee Euro in het gleufje stoppen valt er een mannetje vanaf. Met bloedspetters aan het einde. Splash! 

Mijn eigen favoriete attractie in Madurodam? Het Utrechtse Centraal Station!