Na de Universiteit die enkele hoge gebouwen had neergezet bouwde ook De Hogeschool Utrecht  in de jaren 90 haar eerste faculteiten op de Uithof. Het is het begin van vernieuwende architectuur op het universiteitsterrein, waar oude en nieuwe gebouwen elkaar afwisselen.

Het begon met de faculteit Economie en management, aan de Padualaan, in 1995: een van buiten gezien glazen gebouw, dat als uitgangspunt van de kashbazone (= hoekpunten van het kavel bebouwen, gesloten gevels aan de begrensde zijden en lichttoetreding via binnenhoven) heeft.  De architecten van Mecanoo hebben de patio tot spil van hun ontwerp gemaakt. Het gebouw kent drie binnenpatio’s: de zenpatio, de junglepatio en de waterpatio. Zij vormen het hart van het gebouw en zijn de belangrijkste elementen.

Met de bouw van de FEM was het hek van de dam: daarna volgden andere gebouwen zoals volgde de Faculteit Maatschappij en Recht (FMR). Je zou het van buiten af niet zeggen – de glazen wanden van de FEM  contrasteren met de rode muren van de FMR –  maar het gebouw  is eveneens onderdeel van de Kabashazone: het grote verschil is dat het een U-vorm heeft.

De nieuwe, kleurrijke moderne gebouwen van de Hogeschool contrasteren met wat de Universiteit aan het einde van de jaren 60 liet bouwen. Hier is minder aandacht besteed aan de vorm. De gebouwen heetten simpelweg Transitorium 1 2 & 3. Deze bestaan uit saaie betongevels. In die tijd een trend, maar nu contrasterend met de nieuwbouw.

Om de gebouwen uit elkaar te houden kregen ze namen: Transitorium 1 werd het Martinus Ruppertgebouw (naar de initiatiefnemer van de bouw), transitorium 2 het Willem C. van Unnickgebouw (vernoemd naar De Utrechtse geleerde Van Unnik, hoogleraar in de uitlegging van het Nieuwe Testament en de oudchristelijke letterkunde).  en transitorium 3 het Kruytgebouw, vernoemd naar de chemicus: het herbergt de faculteit natuurkunde. Links een foto uit 1970, genomen vanuit het Noordwesten. De drie transitoria, en de faculteit diergeneeskunde.

In de jaren 90 kreeg stadsarchitect Remo Koolhaas de opdracht om meer samenhang tussen de diverse gebouwen op de Uithof te brengen. Koolhaas zelf ontwierp het Educatorium (1997). Door de bouw van de Hogeschoolfaculteiten werd er meer dichtheid gecreëerd tussen de bestaande universiteitsgebouwen die nogal ver van elkaar stonden. Volgden het Minnaertgebouw (1997), het Nicolaas Bloembergengebouw, en in 2004 werd de Universiteitsbibliotheek van Wiel Arets in gebruik genomen.

Naast een plek om te studeren en te werken ontstond eind jaren 90 de behoefte om te wonen op de Uithof. Aan de Cambridgelaan verrees er vanaf 1997 een studentenwooncomplex: twee grijze gebouwen die waren verbonden met een ‘brug’: er is ruimte voor 1002 studentenkamers in deze hoogbouw. Opdrachtgever en beheerder SSH had voorheen alleen de bekende panden aan de Ina Boudier bakkerlaan en de van Lieflandlaan aan te bieden: te weinig voor de steeds grotere toestroom van studenten.

Het grijze wooncomplex aan de Cambridgelaan staat wederom in contrast met de nieuwe wooncomplexen die in het eerste decennium van de 21^e eeuw op de Uithof verrezen. Het ontwerp woonboxen werd geïntroduceerd bij het opleveren van La Capanna: Dit zijn heuse ‘spaceboxen’, waar elke student een oppervlak van 21m2 tot zijn beschikking heeft. Het zijn tijdelijke woningen, gemaakt van materiaal dat normaal in de ruimtevaart wordt gemaakt, met stevige muren en thermiek.

De skyline van de Uithof werd de laatste jaren verrijkt met andere wooncomplexen: de Bischoppen en Casa Confetti. Beide gebouwen beschikken over woningen voor meerdere studenten en zelfstandige woonruimten. Tevens is er in eerstgenoemde 4000m2 kantoorruimte en is de faculteit sociaal agogische opleidingen (met ruim 4500m² aan lokaalruimte) van de Hogeschool Utrecht hier gehuisvest. De Bischoppen behoren tot de al genoemde Kabashazone, een rij rechthoekige gebouwen, aan de zuidkant van de Padualaan en de Heidelberglaan.

Casa Confetti is de laatst opgeleverde woontoren: het beschikt over een-, twee- en vierkamerappartementen. Op het dak, op 45 meter hoogte, bevindt zich een terras van 600m2. Het gebouw staat tussen het grijze Van Unnickgebouw en het Bestuursgebouw dat destijds gedeeltelijk gesloopt is. Er is tevens werkruimte voor studenten en een kapper van de kappersopleiding. In dit opzicht past het in het idee dat de uithof een mix van studeren, werken en wonen moet zijn.

Ondanks de komst van de Hogeschool is het terrein van de Uithof nog steeds in het bezit van de Universiteit.

Meer over de architectuur op de Uithof

– Website Ruut van Rossen