Sterven op je 26e. David di Tommasso, voetballer van FC Utrecht, werd dinsdagmorgen levenloos aangetroffen door zijn vrouw Audrey. Een schrikbeeld. De meest afschuwelijke manier om te sterven is onverwachts, in de bloei van je leven. De verdediger was kerngezond.

Mijn Oma overleed dit jaar ook. Op een ochtend in juli werd ik gebeld door mijn vader. ‘Oma is overleden’, zei hij. Ik schrok me een hoedje. Ik heb mijn werk – ik liep toen stage – verlaten. Een Oma is iemand die je dierbaar is, iemand waar je trots op bent.

Zij stierf ook onverwachts, ook al had je het kunnen zien aankomen. Ze was oud – bijna 88 jaar -, vergeetachtig, had een slecht hart. Ze zat sinds kort in een stichting. Ze bezweek aan een hartinfarct. En omdat het familie is raakt het je meer dan een voetballer. Op dat moment besef je dat iedereen ooit heen zal gaan.

David Di Tomasso was een van de publiekslievelingen van FC Utrecht

Doordat ik in Utrecht woon en de plaatselijke FC volg – ik zit af en toe in het stadion -, maar ook puur als voetballiefhebber, heeft de dood van Di Tommasso indruk op mij gemaakt. Het had echt iets afschuwelijks. Vooral voor zijn vrouw en de twee jaar oude dochter, die het nu nog niet beseft. Het tweede kind, wat in de maak is, doet dit ook nog niet. De familie zal nog maanden nodig hebben om dit te verwerken. FC Utrecht ook, al voetballen die vanaf volgende week gewoon weer. Met z’n twaalven, zoals aanvoerder Jean-Paul de Jong op ontroerende wijze zei bij het afscheid in stadion Nieuw Galgenwaard, ‘David zal voor altijd met ons op het veld staan’. Hopelijk maakt het de FC alleen maar sterker.

Het meest emotionele moment van de afscheidsceremonie van donderdagavond was echter het moment waarop trainer Foeke Booy het FC-Utrecht-shirt – door alle spelers gesigneerd – van Di Tommasso aan zijn vrouw overhandigde. Nummer vier zal bij FC Utrecht nooit meer gebruikt worden. Dat maken trieste momenten ook wel mooi. Normaal is een dergelijke geste alleen bestemd voor spelers die door hun prestaties zich onsterfelijk hebben gemaakt.

Er zijn wel eens vaker voetballers – of andere topsporters – overleden. Foe, een speler uit het elftal uit Kameroen, stortte twee jaar geleden in elkaar op het veld. Hij had (te veel) drugs gebruikt, bleek achteraf. Maar het heengaan van Dito, zoals Di Tommasso werd genoemd, raakt je, niet alleen door de omstandigheden, maar ook omdat het ineens zo dichtbij is. Het kan iedereen overkomen. Tot vorige week was Di Tommasso die franse verdediger van FC Utrecht, die het heel goed deed. Nu is hij ineens die voetballer die plots overleed. En het meest ironische is dat we hem wellicht door deze vreselijke gebeurtenis nooit meer zullen vergeten.

Deze column verscheen in december 2005 op mijn Hyves